Eerste stageweek in China

Dit is een verslagje van mijn eerste week in China. Ik hoop dat je het leuk vind om te lezen :).
Aangekomen op het vliegveld in Guangzhou is het eerste waar ik even van geniet het klimaat. Dit voelt tropisch warm en vochtig en doet me even denken aan Tanzania. (Hier kom ik snel genoeg op terug). Ik word opgehaald door een chauffeur van het bedrijf Midea die helaas geen woord Engels spreekt, maar mij wel via mijn appartement naar Midea brengt. Dit is een heerlijke eerste rit om de omgeving in me op te nemen. Het valt mij op dat de groene perken met bloemen perfect worden bijgehouden, zelfs op de groene stroken van de snelwegen. Natuurlijk is dit ook meteen de eerste ervaring ‘rijden in China’ . Bellen achter het stuur is doodnormaal, toeteren doe je de hele tijd om jezelf aan te kondigen en als alle stilstaande vrachtwagens je te veel worden dan ga je er gewoon luid toeterend langs over de vluchtstrook en gemarkeerde vlakken. Ondertussen vergelijk ik mezelf met Chinezen in Nederland, zoveel foto’s als ik onderweg maak.
Het gebouw waar ik werk ligt in een grote hypermoderne campus. Ik kijk mijn ogen uit, het contrast met de rest van de stad is gigantisch. Alles op de campus is netjes, schoon en modern. Er zijn velden voor voetbal, basketbal, badminton, tennis en een Zwembad, allemaal voor de werknemers. De eerste dagen op het bedrijf zijn vooral druk met organisatorische dingen. Ik moet even wennen aan de indeling van een werkdag, deze begint om 8:45 en eindigt om 20:00 ’s-avonds. Om de week is de zaterdag ook een werkdag. Iedereen eet in de kantine die overigens ter grootte is van een voetbalveld. Het eten bevalt me goed en ze gebruiken veel zout, waarschijnlijk ook omdat je zoveel zweet in dit weer. Ook valt me op dat na de lunch (die iedereen heel snel wegwerkt met die stokjes) iedereen een half uurtje gaat slapen. Dat doe ik ze niet zo makkelijk na, dus besteed ik die tijd aan rondkijken. Ik kan me ook wel voorstellen dat je zou willen slapen, want als je om 20:00 nog terug naar huis moet, zal dat wel iets van je slaaptijd af halen.
Ik kom te werken in de Materials research department. Het bedrijf heeft een laboratorium waar op het eerste oog weinig structuur in te brengen valt. Het baart mij een beetje zorgen dat er geen enkele veiligheidsinstructie bestaat voor het werken in het lab. Dit kan twee redenen hebben, of ze doen niks met gevaarlijke stoffen, of ze hebben geen interesse in veiligheid, en ondanks dat ze niet heel veel bijzondere chemie uitvoeren weet ik dat ik wel met enkele gevaarlijke stoffen ga werken, dus ben ik toch bang voor de laatste reden .
Het is supermooi om te ervaren dat mijn collega’s staan te springen om me te helpen. De eerste avond regelt een collega twee keer een auto om naar een groot winkelcentrum te gaan. (Hij wil zelfs graag mijn tas dragen en het winkelkarretje voortduwen). De volgende ochtend helpt een andere collega me met het regelen van een telefoonkaart en een Chinese bankrekening. Die avond helpt een andere collega me weer met het kopen van een fiets. Dit was me allemaal echt niet gelukt zonder collega’s die chinees kunnen spreken.
Ik merk dat ik wel een bezienswaardigheid ben hier, ik geniet het meest van de kleine kinderen die heel nieuwsgierig en met grote ogen naar me kijken. Soms als ik ze aandacht geef schrikken ze en rennen ze giechelend naar hun moeder toe.
Het is hier heel erg warm in China (meer dan 30 graden) dus is het me ondertussen opgevallen dat je niet te lang buiten wil zijn om te fietsen of lopen. Mijn collega’s maken veelvuldig gebruik van Didi, een concurrent van Uber. Zelf heb ik nog nooit gebruik gemaakt van zo’n app, maar ondertussen hebben mijn collega’s me wel meegenomen in de meest luxe taxi’s die ik ooit heb gezien. Er was bijvoorbeeld een taxi die een soort Youtube afspeelde op het scherm in het midden waar je normaal gesproken de navigatie verwacht en de chauffeur had oortjes in voor navigatie met een elektronische achteruitkijkspiegel waar de kaart op stond.
Ik heb mijn eerste Chinees lessen gehad nu en kan zeker bevestigen dat dit een hele moeilijke taal is. De tonen zijn erg belangrijk en zeer bepalend voor de betekenis van een woord.
Conclusie is: een flinke cultuurshock en veel nieuwe bijzondere indrukken om te verwerken.
Helaas ben gisteren wel flink ziek geworden dus ik kan mijn weekend goed gebruiken om uit te slapen. Waarschijnlijk zag een virus zijn kans bij mij vanwege mijn slaaptekort en de omgevingsfactoren die ik niet gewend ben. Ondertussen merk ik dat ik al wel iets beter begin te worden.